Η ΠΗΓΗ ΣΤΟ ΝΤΕΡΒΑΚΙ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΡΑΜΕΛΑΔΕΣ

Νοτιοδυτικά της Ασίνης είναι το όρος Τσάκαλι με τον αξιόλογο υδάτινο ταμιευτήρα του, πλούσιο κατά το παρελθόν. Μια από τις φλέβες, στα ανατολικά του, ύδρευε επί αιώνες μέχρι τέλη της δεκαετίας του 1960 την Ασίνη, αν και η απόσταση είναι αρκετά μεγάλη, όπως βλέπουμε και σε φωτογραφική λήψη από τη θέση της πηγής. Απόσταση που η ροή του νερού κάλυπτε κυλώντας σε έναν χτιστό αγωγό, μέχρι τα πρόθυρα του χωριού. Αρχική κατάληξη του όλου υδραυλικού έργου μια μικρή κρήνη παρακάτω από τους  βράχους του υψώματος «Κόντρα», στην πέτρινη στήλη της οποίας υπήρχε σκαλισμένο ένα μικρό περίγραμμα λέοντα. Έργο της Ενετοκρατίας, όπως μαρτυρούσε το περίγραμμα αυτό, αλλά και ο όρος «Κοντίτο» με τον οποίο αναφέρονταν ανέκαθεν στον πετρόκτιστο αγωγό (Ιταλικά Acquedotto=υδραγωγείο και condotto d'acqua=αγωγός ύδατος). Αργότερα, κατά την β΄ οθωμανική περίοδο έγινε  στα χαμηλά η μεγάλη κρήνη.  «Η πηγή στο Ντερβάκι», την έλεγαν, πιθανώς επειδή βρισκόταν πλάι σε ένα από τα ορεινά περάσματα της περιοχής (ίσως ένας ακόμα υποκοριστικός τύπος του δερβένι < ντερβένι < τουρκική derbent). Ήταν τόσο καλής ποιότητας νερό ώστε κατέληξε εδώ η λέξη «ντερβάκι» να γίνει συνώνυμη του καλού νερού. Αποτέλεσμα ήταν να έρθουν κάποιοι καραμελοποιοί  που έστησαν εκεί το υπαίθριο εργαστήριό τους. Στη συνέχεια πουλούσαν τις καραμέλες περιερχόμενοι τα χωριά καθώς και τα περιβόλια. Εξ αυτού το σημείο απέκτησε ακόμα μια ονομασία: «Στους Καραμελάδες». Η τοπική παράδοση διασώζει και το όνομα ενός από αυτούς, ήταν κάποιος μπαρμπα-Γιάννης Κατσιάνης από την Δαλαμανάρα. Αυτός, εμπνεόμενος από τη θέα του εκεί γειτονικού κωνοειδούς υψώματος που σήμερα το λέμε Αγιολιά, έδινε στις  καραμέλες του το σχήμα  αυτό. Είχε έναν καλό τρόπο να πλησιάζει Ασιναίους και Ασιναίες  και να τις πουλάει, χρησιμοποιώντας την προσφώνηση «Πρίτζηπα» και Πριτζήπισσα»:                                                                                          

          -  Έλα Πρίτζηπα, έλα Πριτζήπισσα, πάρτε καραμέλες!

Οι Ασιναίοι, που δεν έχαναν ευκαιρία, του «κόλλησαν» το παρατσούκλι  «Πρίτζηπας». Με αυτό το όνομα τον ήξερα και εγώ μέσα από τις διηγήσεις, μέχρις ότου πρόσφατα με πληροφόρησε για το πραγματικό του όνομα και την καταγωγή του ο καλός φίλος και λάτρης της τοπικής μας Παράδοσης Τάσσος Σπ. Μουταβελής. Είπε μάλιστα ότι το όνομα θυμόντουσαν γεννηθέντες  από το 1912 και πρωτύτερα.

Υ/Γ: Και οι δυο προαναφερθείσες κρήνες υπήρξαν θύματα της μπουλντόζας κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1960, όταν πλέον είχε γίνει η σύνδεση με το δίκτυο ύδρευσης του Ναυπλίου. Θύματα των περί προόδου αντιλήψεων που είχαν οι ιθύνοντες του χωριού κατά τη δεκαετία αυτή,  με αποτέλεσμα να χαθούν σημαντικά ίχνη της ιστορίας μας. Μια πληροφορία λέει ότι οι μεγάλες πέτρινες γούρνες κοσμούν έκτοτε κάποιο κάμπινγκ προς την κατεύθυνση των Ιρίων. Συνέπεια των πολλών βροχοπτώσεων του φετινού χειμώνα ήταν να ξαναβγάλει νερό η πηγή. Ακόμα,  μήνα Ιούλιο που την επισκέφθηκα για τη λήψη φωτογραφιών, ακουγόταν καθαρά το κελάρυσμα του. Μάλιστα λόγω της εν γένει εκεί υγρασίας υπάρχει  γύρω μεγάλη βλάστηση, κυρίως νεαρές λεύκες, βατομουριές και καλάμια.

Στις φωτογραφίες βλέπουμε την πλαγιά του όρους Τσάκαλι προς την Ασίνη, δύο λήψεις του χώρου μπροστά στην πηγή και τέλος, από το σημείο αυτό, την Ασίνη στο βάθος με το κωνοειδές ύψωμα του Αγιολιά αριστερά.

Δημοσίευσή μου στην ομάδα του fb: Η Αργολίδα που έφυγε..... και πινελιές λαογραφίας στίς 22 Ιουλίου 2019.

Ηλίας Κ. Μηναίος