Ο ΚΩΣΤΑΣ ΡΟΥΚΟΥΝΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΑΡΑΝΤΑΠΕΝΤΕ ΛΕΜΟΝΙΕΣ

Η φωτογραφία είναι από την Παραλία Ασίνης ανατολικά του Καστρακίου. Εικονίζεται η κάποτε ταβέρνα του Ασιναίου Τάσσου Συγγριμή ή Συγριμή που λειτουργούσε εδώ από τα προπολεμικά χρόνια και είχα την ευκαιρία να φωτογραφήσω κατά την καθαροδευτεριάτικη έξοδο του 2005. Δεν γνωρίζω αν εξ αρχής είχε τη μορφή αυτή· όπως βλέπουμε στη φωτογραφία ακόμα και η ταρατσούλα στην οποία οδηγούσε εξωτερική σκάλα ήταν προς εκμετάλλευση. Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία για το χώρο αυτό που την είχα ακούσει πριν πολλά  χρόνια στην Ασίνη και μου τη θύμισε πρόσφατα ο κυρ Άγγελος Μίχος, γνωστός στιχοπλόκος των Λευκακίων: Ο φημισμένος τραγουδιστής, εκτελεστής σαντουριού και τραγουδοποιός του ρεμπέτικου Κώστας Ρούκουνας (1903-1984) φαίνεται πως είχε από τα πολύ παλιά χρόνια ιδιαίτερους δεσμούς με την Ασίνη. Λένε μάλιστα ότι κάποτε έμεινε εδώ για μεγάλο διάστημα, φιλοξενούμενος σε ένα κελί της εκκλησίας,  στην Παναγία στο Καστράκι. Κάτι τέτοιο δεν είναι παράξενο, δεδομένου ότι το Ναύπλιο θεωρείται σαν ένας  από τους χώρους που γεννήθηκε το ρεμπέτικο. Η Ασίνη ήταν πόλος έλξης τα χρόνια εκείνα και μέχρι το πρόσφατο παρελθόν, δεδομένου και του ότι ήταν το ποιό εύπορο χωριό. Από τότε της έμεινε το όνομα «Αρχοντοχώρι». Ο Κώστας Ρούκουνας αγάπησε ιδιαίτερα τη ζωή του χωριού μας και τους κατοίκους, και ερχόταν συχνά. Αναφέρονται και συγκεκριμένες περιπτώσεις που τον είχαν καλέσει, στην Ασίνη αλλά και τουλάχιστον μια φορά στα Λευκάκια, να τραγουδήσει σε γάμους. Κατά την παραμονή του περνούσε και από την ταβέρνα του Συγγριμή για ένα κρασί και φυσικά δεν είχε περάσει από αυτόν απαρατήρητο ένα διπλανό περιβολάκι, με λεμονιές φυτεμένες κυριολεκτικά στην άμμο. Θυμάμαι πόσο μας έκανε εντύπωση αυτό καθώς τις βλέπαμε πηγαίνοντας για μπάνιο στα παιδικά μου χρόνια και περνούσαμε από ένα μονοπάτι εκεί για να βγούμε στην παραλία. Αυτές οι λεμονιές έγιναν πηγή έμπνευσης για τον Ρούκουνα, που, αν και με την ηχηρότατη φωνή του ήταν γνωστός περισσότερο σαν τραγουδιστής, υπήρξε ταυτόχρονα ιδιαίτερα αξιόλογος στιχουργός και λαϊκός συνθέτης. Η θέα τους τον ενέπνευσε και έγραψε τις δικές του «Σαρανταπέντε λεμονιές», γνωστό τραγούδι σε Συρτό Καλαματιανό που δισκογραφήθηκε το 1947:

Σαρανταπέντε λεμονιές, βρ' αμάν αμάν,

σαρανταπέντε λεμονιές στην άμμο φυτεμένες,

στην άμμο φυτεμένες, λεμόνια φορτωμένες.

Κάνουν τα φύλλα πράσινα, βρ' αμάν αμάν,

κάνουν τα φύλλα πράσινα και τα λεμόνια αφράτα,

και τα λεμόνια αφράτα, γλυκιά μου μαυρομάτα.

Όποιος τα κόψει κόβεται, βρ' αμάν αμάν,

όποιος τα κόψει κόβεται κι όποιος τα τρώει πεθαίνει

κι όποιος τα τρώει πεθαίνει, μικρή μου χαϊδεμένη.

Ας κόψω κόρη κι ας κοπώ, βρ' αμάν αμάν,

ας κόψω κόρη κι ας κοπώ, ας φάγω κι ας πεθάνω,

ας φάγω κι ας πεθάνω, στο στήθος σου επάνω.

Δημοσίευσή μου στην ομάδα του fb: Η Αργολίδα που έφυγε..... και πινελιές λαογραφίας στις 15 Ιουλίου 2019  

Ηλίας Κ. Μηναίος